Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 9
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Fleming

Ïðî÷èòàíèé : 112


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

An Dulkamaren

Wie  kan  ich  ohne  Haß  /  dich  /  Dulkamara  /  lieben  /
du  bitter-süße  du?  Bald  bist  du  gar  zu  gut.
Bald  /  wenn  ein  schlechter  Wahn  ersteiget  deinen  Muth  /
So  steht  mein  naher  Todt  ümm  deiner  Stirn  geschrieben.
   So  lange  hast  du  nun  diß  Spiel  mit  mir  getrieben.
Sag’  /  ob  dir  meine  Pein  denn  also  sanffte  thut?
Ob  dich  mein  frohseyn  schmertzt;  so  weiß  ich  /  theures  Blut  /
daß  ich  bey  Lust  und  Noth  die  Masse  mehr  muß  üben.
   Wer’  ich  /  wie  du  gesinnt;  so  könt’  auch  ich  /  wie  du  /
bey  gleichem  Muthe  seyn  inzwischen  Müh’  und  Ruh  /
inzwischen  Leid’  und  Lust  bey  einem  Hertzen  stehen.
   So  /  weil  ich  standhaft  bin  /  weichst  du  ohn  unterlaß.
Wie  kan  es  anders  seyn?  Ich  muß  zu  grunde  gehen  /
durch  dich  /  gehaßtes  Lieb  /  durch  dich  /  geliebter  Haß.


Íîâ³ òâîðè