Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 8
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Antoni Słonimski

Ïðî÷èòàíèé : 115


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

List

W  obcym  francuskim  mieście  
Pijesz  wino  czerwone  z  karafki,  
Ciche  morze  oczy  twe  pieści,  
Domki  małe  jak  białe  zabawki.  

Jesteście  tam  na  południu  razem,  
Tam  są  twoje  suknie,  których  nie  znam,  
Ręce,  które  całowałem  tyle  razy,  
I  pewnie  u  kapelusza  woalka  rzewna.  

Za  długo  już,  moja  jedyna...  
Pomyśl  –  trzy  lata  krążę  
Po  hotelach  i  morskich  głębinach  
I  wiem,  że  uciec  nie  zdążę.  

Zabrałaś  mi  całą  duszę.  
Przyznaję  to  cicho  ze  łzami.  
Tam  daleko  chcę  cię  wzruszyć  
Tymi  drukowanymi  literami.  

Przeczytasz  to,  co  piszę,  
W  obcym  mieście  przy  jakimś  stole.  
I  dlaczego  mnie  to  pociesza,  
Że  i  ciebie  to  także  zaboli?

Íîâ³ òâîðè