Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Richard Dehmel

Ïðî÷èòàíèé : 150


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Die Heimkehr

Der  Seemann  kommt  vom  Krieg  zurück,
so  sacht;
verbrannt  so  sehr,  verstaubt  so  sehr  -
"Wo  kommst  du,  armer  Seemann,  her?
so  sacht,  so  sacht?"

Frau  Wirtin,  ich  komme  vom  Krieg  zurück,
so  sacht.
"Schnell  Wein!  vom  weißen!  so  macht  doch  flink!
Nun,  armer  Seemann,  komm  und  trink!
so  sacht,  so  sacht."

Der  wackre  Seemann  sitzt  und  trinkt,
so  sacht.
Er  sitzt  und  hinkt  und  schaut  ins  Glas;
der  Wirtin  werden  die  Augen  naß,
so  sacht,  so  sacht.

Was  habt  Ihr,  schöne  Frau  Wirtin,  sagt!
so  sacht?
Tut  Euer  weißer  Wein  Euch  leid?
Der  Seemann  ist  zum  Gehn  bereit!
so  sacht,  so  sacht.

"Mein  weißer  Wein  tut  mir  nicht  leid,
so  sacht;
mein  toter  Mann  kam  mir  in  Sinn,
Ihr  ähnelt  ihm  an  Mund  und  Kinn,
so  sacht,  so  sacht."

O  sagt  mir,  schöne  Frau  Wirtin,  sagt,
so  sacht:
zwei  Kinder,  hört  ich,  hattet  Ihr
von  Euerm  Mann  -  nun  habt  Ihr  vier?!
so  sacht,  so  sacht?

"Man  hat  mir  manchen  Brief  geschickt
so  sacht,
und  zeigte  seinen  Tod  mir  an,
da  nahm  ich  einen  andern  Mann,
so  sacht,  so  sacht."

Der  wackre  Seemann  leert  sein  Glas,
so  sacht.
ohne  Dank,  mit  schwerem  Blick,
ging  er  zu  seinem  Schiff  zurück,
so  sacht,  so  sacht.


Íîâ³ òâîðè