Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 13
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Gottfried Keller

Ïðî÷èòàíèé : 136


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Wieder vorwärts!

Berghinan  vom  kühlen  Grund
Durch  den  Wald  zum  Felsenknauf
Haucht  des  Frühlings  holder  Mund,
Tausend  Augen  tun  sich  auf.

Sachte  zittert  Reis  an  Reis,
Langt  hinaus,  noch  halb  im  Traum,
Langt  und  sucht  umher  im  Kreis
Für  drei  grüne  Blättlein  Raum.

Doch  mit  lautem  Wellensang
Weckt  der  Bach  die  Waldesruh,
Mitten  drin  am  jähen  Hang
Schläft  ein  Trumm  von  einer  Fluh.

Das  einst  hoch  am  Silberquell
In  des  Berges  Krone  lag,
Nieder  führt’  an  diese  Stell’
Es  ein  solcher  Frühlingstag.

Wo  es  hundert  Jahre  blieb
Hangen  an  der  Eschenwurz;
Heute  reisst  der  junge  Trieb
Weiter  es  im  Wassersturz.

Dröhnend  springt’s  von  Stein  zu  Stein,
Trunken  von  der  wilden  Flut,
Bis  es  dort  am  Wiesenrain
Schwindelnd  unter  Blumen  ruht.

Du  versteinte  Herrlichkeit,
O  wie  tanzest  du  so  schwer
Mit  der  tollen  Frühlingszeit  -
Hinter  dir  kein  Rückweg  mehr!


Íîâ³ òâîðè