Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Gottfried Keller

Ïðî÷èòàíèé : 167


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Zeitlandschaft

Schimmernd  liegt  die  Bahn  im  tiefen  Tale,
Über  Tal  und  Schienen  geht  die  Brücke
Hoch  hinweg,  ein  Turm  ist  jeder  Pfeiler,
Kunstgekrönet  in  die  Lüfte  ragend,
Zu  den  Wolken  weite  Bogen  tragend.

Wie  ein  Römerwerk,  doch  neu  und  glänzend,
Bindet  wald’ge  Berge  sie  zusammen;
Auf  der  Brücke  fahren  keine  Wagen,
Denn  kristallnes  Wasser  geht  dort  oben,
Dessen  fromme  Flut  die  Schiffer  loben.

Unten  auf  des  Tales  Eisensohle
Schnurrt  hindurch  der  Wagen  lange  Reihe,
Hundert  unruhvolle  Herzen  tragend,
Straff  von  Nord  nach  Süd  mit  Vogels  Schnelle.
Drüber  streicht  das  Fischlein  durch  die  Welle.

Langsam,  wie  ein  Schwan,  mit  weissem  Segel,
Herrlich  auf  des  Himmels  blauem  Grunde
Oben  fährt  ein  Schiff  von  Ost  nach  Westen;  -
Ruhvoll  lehnt  der  Schiffer  an  dem  Steuer:
Ist  das  nicht  ein  schönes  Abenteuer?


Íîâ³ òâîðè