Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Eduard von Bauernfeld

Ïðî÷èòàíèé : 124


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Immer dasselbe

Die  Raupe  kriecht  und  frißte,
spinnt  sich  zur  Puppe  ein,
Bald  fliegt  der  Schmetterling
im  hellen  Sonnenschein.
Nippt  Blumenstaub  und  liebt,
legt  Eier  auch  indessen,
Und  Raupen  werden  draus,
zu  kriechen  und  zu  fressen.

So  geht´s  in  einem  fort,
schon  seit  den  Schöpfungswochen;
Es  wir  ohn´  Unterlaß
gefressen  und  gekrochen!


Íîâ³ òâîðè