Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Zbigniew Herbert

Ïðî÷èòàíèé : 147


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Opuszczony


Już  łzy  mnie  opuściły
i  tylko  czasem
trzęsą  się  śmiesznie  plecy
w  dłoniach  zamykam  twarz

To  są  chwile  słabości
gdy  nagle  sobie  przypomnę
różowe  półksiężyce
wschodzące  z  nad  Twoich  palców

Lub  jakieś  zdanie  z  listu
"czekam  Ciebie  po  śmierci"
lubi  cień  mój  na  peronie
kiedy  pociąg  odjeżdża

Potem  przychodzi  tępy  spokój
ucichły  smutek  greckiej  wazy
i  doskonałość  samotności

Opuszczony  nawet  przez  łzy
opuszczony  przez  gest  wymowy
pięknie  załamanych  rąk


Íîâ³ òâîðè