Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 6
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Czesław Miłosz

Ïðî÷èòàíèé : 173


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Który skrzywdziłeś

Który  skrzywdziłeś  człowieka  prostego
Śmiechem  nad  krzywdą  jego  wybuchając,
Gromadę  błaznów  koło  siebie  mając
Na  pomieszanie  dobrego  i  złego,

Choćby  przed  tobą  wszyscy  się  skłonili
Cnotę  i  mądrość  tobie  przypisując,
Złote  medale  na  twoją  cześć  kując,
Radzi,  że  jeszcze  jeden  dzień  przeżyli,

Nie  bądź  bezpieczny.  Poeta  pamięta
Możesz  go  zabić  -  narodzi  się  nowy.
Spisane  będą  czyny  i  rozmowy.

Lepszy  dla  ciebie  byłby  świt  zimowy
I  sznur  i  gałąź  pod  ciężarem  zgięta.


Íîâ³ òâîðè