Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Friedrich Hebbel

Ïðî÷èòàíèé : 129


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der letzte Baum

So  wie  die  Sonne  untergeht,
   Gibt’s  einen  letzten  Baum,
Der,  wie  in  Morgenflammen,  steht
   Am  fernsten  Himmelssaum.

Es  ist  ein  Baum  und  weiter  nichts
   Doch  denkt  man  in  der  Nacht
Des  letzten  wunderbaren  Lichts,
   So  wird  auch  sein  gedacht.

Auf  gleiche  Weise  denk  ich  dein,
   Nun  mich  die  Jugend  läßt,
Du  hältst  mir  ihren  letzten  Schein
   Für  alle  Zeiten  fest.


Íîâ³ òâîðè