Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 10
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Erasmus Albertus

Ïðî÷èòàíèé : 144


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Von einem Hanen

Zu  Sternbach  ein  reicher  man/
der  hatt  ein  hof/  da  war  ein  han/
Der  gieng  umbher/  und  scharr  im  mist/
wie  dann  der  huner  gewonheit  ist.
Da  fand  er  etwas/  das  war  klein/
das  selbig  war  ein  Edelgstein.
Was  find  ich  da  so  glitzericht?
sprach  er/  es  nutzt  mir  eben  nicht.
Wehr  irn  ein  reicher  kauffman  hie/
er  war  so  hoch  erfrewet  nie/
Der  wust  wol/  was  er  mit  thun  sölt/
und  das  es  ihm  vle  geldes  gölt/
Ich  weiss  nit/  was  ich  mit  soll  thun/
weiss  nit  mehr  dann  ein  ander  hun.
Drumb  wehr  es  noch  so  hubsch  und  schon
so  gibt  mirs  doch  geringen  lohn/
Und  fünd  ich  tausend  edelgstein/
ich  acht  sie  allzumal  gar  klein.
Fund  ich  darü  uff  diessem  mist
ein  gersten  korn/  mir  lieber  ist.


Íîâ³ òâîðè