Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Józef Baka

Ïðî÷èòàíèé : 135


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Uwaga skruszonego serca

BOŻE  niezmierny  w  przedwiecznej  dobroci,  
Gdy  się  me  życie  i  bieg  wieku  kroci,  
Choć  późno,  wołam:  BOŻE,  bądź  miłościw,  
Żebrzę  z  Dawidem:  BOŻE,  bądź  litosciw.  
Rano  i  w  wieczór  wzdycham  z  Dyzmasami,  
Z  Twą  Magdaleną,  jęczę  z  Taidami:  
BOŻE,  bądź  miłościw.  

Twoje  wnętrzności  do  Ciebie  wołają,  
Ciebie  przez  Ciebie  serdecznie  błagają  
Przez  Miłosierdzie  Twoje  nieskończone  
W  Ojcowskim  sercu  wiecznie  osadzone,  
Przez  Jezusowe  rozgożdżone  rany,  
Przez  Krzyż  i  Mękę  wołam  na  przemiany,  
BOŻE,  bądź  miłościw.  

Na  krzyż  rozpięty  Zbawicielu  drogi,  
Deszcz  krwawy  z  ran  Twych,  pot  w  Ogrójcu  mnogi,  
Dusz  kąpiel  niech  się  zmyje  i  wybieli,  
Nim  okrzepnę  na  śmiertelnej  pościeli,  
Bym  Cię  oglądał,  choć  w  tysiączne  wieki  
Od  tronu  nie  od  miłości  daleki:  
BOŻE,  bądź  miłościw.  

Żal  mi,  żem  zgrzeszył,  lecz  nie  z  straty  nieba,  
Barziej  niż  nieba  Ciebie  mi  potrzeba.  
Dla  Twej  miłości  jedynie  żałuję,  
Tysiączne  nieba  nie  aprehenduję,  
Tyś  jeden,  BOŻE,  nad  wszytkie  stworzenia,  
Nad  życie,  honor  i  obszerne  mienia  
U  serca  mojego.  

Dość  sprośnym  życiem  Twe  serce  raniłem;  
Ach,  bezrozumnie  Ojca  obraziłem!  
Dość  Jezusowe  rany  odnawiałem,  
Grzesząc  ból  nowy  bólom  zadawałem:  
Niech  miłość  mści  się  w  mej  pokucie  wiecznej,  
Niechaj  pokuta  w  miłości  statecznej  
Daje  dowód  żalu.  

Proszę  z  Twej  łaski,  BOŻE  miłosierny,  
Niech  to  otrzymam  ja  grzesznik  mizerny.  
Uczyń  mię  celem  wszelkiej  Twojej  woli,  
Niech  pokutuję,  wiecznie,  żem  z  swejwoli  
Zelżył,  znieważył  Twój  Majestat  wielki  
Lecąc  bez  wstydu  z  grzechu  w  eksces  wszelki.  
To  moje  żądanie.  

Weź  mię  z  dobroci  na  procę  miłości  
W  tysiączne  druzgi  z  ciałem  miotaj  kości,  
Gdzie  chcąc  rzuć,  rzucaj  w  piorunów  możdżerze  
Na  haki,  pale,  bo  kocham  Cię  szczerze.  
Załóż  w  mym  sercu  hutę,  niech  goreję  
W  ogniach  miłością,  niech  wiecznie  boleję.  
To  moje  zbawienie.  

Cierpisz  mię,  BOŻE,  tak  długo  na  świecie,  
Bronisz,  MARYJO,  te  obrzydłe  śmiecie.  
Czym  Warn  zawdzięczę,  ja  grzesznik  ubogi!  
Godzien  już  dawno  w  piekła  ogień  srogi,  
Kwituje  z  nieba  dusza  ukorzona:  
Osadź,  gdzie  miłość  z  karą  skojarzona,  
JEZU  i  MARYJA.  

Pijawka  w  ludzką,  ja  do  JEZUSOWEJ  
Krwi  się  przypajam,  obrony  gotowej,  
Chwytam  się,  JEZU,  Twych  nóg  z  Magdaleną,  
Chwytam  się  Krzyża  z  rzewliwą  Heleną,  
Wołam  dziś,  zawsze  i  całą  wiecznością  
Tobie  właściwym  aktem  i  mądrością:  
BOŻE  bądź  miłościw.

Íîâ³ òâîðè