Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 8
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Stanisław Baliński

Ïðî÷èòàíèé : 122


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Nedziela

W  niedzielne  letnie  popołudnie,  
Gdy  kulę  nudy  toczy  demon
Po  niebie  bladym  jak  anemon  ...  
Nad  wodą  w  kwiaty  oprawiona,  
Siadają  rzędem  staruszkowie,  
Pochyłe  panie  i  panowie,  
Ubrani  jasno,  mile,  schludnie,  
I  patrząc  w  wodę,  jak  zanika
Fala  za  falą,  świat  za  światem,  
Piją  herbatę,  za  herbatą,  
Mówiąc  (tu  –  cicha  muzyka):  


–  Jaka  szkoda,  jaka  szkoda,  jaka  szkoda,  
Że  dni  nasze,  dni  wiosenne  (nawet  we  śnie)  
Przepłynęły  beznamiętnie,  bezszelestnie,  
Jak  ta  woda...

Íîâ³ òâîðè