Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Zbigniew Herbert

Ïðî÷èòàíèé : 163


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ciernie i róże

Święty  Ignacy
biały  i  płomienny  przechodząc
koło  róży
na  krzak  się  rzucał  kalecząc  ciało

dzwonem  czarnego  habitu
pragnął  zagłuszyć
urodę  świata
która  tryskała  z  ziemi  jak  z  rany

i  kiedy  leżał  na  dnie
kołyski  kolców  
zobaczył
że  krew  spływająca  z  czoła
zastyga  na  rzęsach
w  kształt  róży

i  ślepa  ręka
szukająca  cierni
przebita  została
słodkim  dotykiem  płatków

płakał  oszukany  święty
pośród  szyderstwa  kwiatów

ciernie  i  róże  
róże  i  ciernie
szukamy  szczęścia  


Íîâ³ òâîðè