Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Boldt

Ïðî÷èòàíèé : 106


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Nächte über Finnland

Die  Nadelwälder  dunkeln  fort  im  Osten,
Und  aus  den  Seen  taucht  das  Nachtgespenst
Den  gelben  Kopf,  von  Feuerrauch  gekränzt,
Den  Sterngeruch  der  neuen  Nacht  zu  kosten.

Zu  weißen  Pilzen  filzen  Fichtenpfosten,
Und  Ast  an  Ast  in  zartem  Lichte  glänzt,
—  befrorne  Linien  —  Filigran  umgrenzt,
Zieht  die  Kontur  aus  reinen,  reifen  Frosten.

Bis  auf  das  alte,  runde,  schwarze  Eis
Des  Grundes  sind  die  Flüsse  zugefroren.
In  Schuttmoränen  glänzt  der  glatte  Gneis

Und  in  den  leuchtenden,  polierten  Mooren.
Die  Krähen  schreien  ewig:  Tag  —  und  Tat  —
Nebel  und  Kälte  fällt  wie  Sack  und  Saat.


Íîâ³ òâîðè