Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 10
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Ferdinand Raimund

Ïðî÷èòàíèé : 116


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Gruß und Abschied

Glaube  nicht,  weil  dem  Jokus  ich  diene,
Fehle  mir  Ernst  in  der  männlichen  Brust.
Ach,  vor  Melpomenens  düsterer  Miene
Floh  nur  zu  oft  mir  im  Leben  die  Lust.
Wie  mich  das  eine  tröstend  erhebet,
Zieht  schon  das  andre  mich  kränkend  herab;
Wo  mir  ein  freudiger  Augenblick  lebet,
Wird  schon  der  zweite  des  ersteren  Grab.
Fühlend  bewährt  sich  dies  jetzt  auch  im  Herzen,
Da  ich  dir,  Freund!  meine  Rechte  hier  reich';
Denn  es  durchströmen  mich  Freude  und  Schmerzen,
Sie  gelten  dem  Gruß  und  dem  Abschied  zugleich.



Íîâ³ òâîðè