Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Heinrich von Morungen

Ïðî÷èòàíèé : 163


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Mîn liebeste und ouch mîn êrste

Mîn  liebeste  und  ouch  mîn  êrste
       vreude  was  ein  wîp,
       der  ich  mînen  lîp
               gap  ze  dienste  iemer  mê.
daz  hôhste  und  ouch  daz  hêrste
                       an  dem  herzen  mîn,
                       seht,  daz  muoz  si  sîn,
               der  ich  selten  vrô  gestên.
               Ir  tuot  leider  wê
                               beide  mîn  sprechen  und  mîn  singen.
                               des  muoz  ich  an  vreuden  mich  nu  twingen
               unde  trûren,  swar  ich  gê.

Waer  ir  mit  mîme  sange
       wol,  sô  sunge  ich  ir.
       sus  verbôt  siz  mir,
               und  ir  taete  mîn  swîgen  baz.
nu  swîge  aber  ich  ze  lange.
                       solde  ich  singen  mê,
                       daz  taete  ich  als  ê.
               wie  zimt  mîner  vrouwen  daz,
               Daz  si  mîn  vergaz
                               und  verseite  mir  ir  hulde?
                               ôwê  des,  wie  rehte  unsanfte  ich  dulde
               beide  ir  spot  unde  ouch  ir  haz!

Nu  râtent,  liebe  vrouwen,
       waz  ich  singen  muge,
       sô  daz  ez  iuch  tuge!
               sanc  ist  âne  vreude  kranc.
ich  enhân  niht  wan  ein  schouwen
                       von  ir  (und  den  gruoz),
                       den  si  teilen  muoz
               al  der  welte  sunder  danc.
               Diu  zît  ist  ze  lanc
                               âne  vreude  und  âne  wunne.
                               nû  lâ  sehen,  wer  mich  gelêren  kunne,
               daz  ich  singe  niuwen  sanc!

Vil  wîplîch  wîp,  nu  wende
       mîne  sende  klage,
       die  ich  tougen  trage,
               dû  weist  wol,  wie  lange  zît.
ein  saelden  rîchez  ende,
                       wirt  mir  daz  von  dir,
                       sô  siht  man  an  mir
               vröide  âne  allen  widerstrît,
               Sît  daz  an  der  lît
                               mînes  herzen  hôchgemüete.
                               maht  du  troesten  mich  dur  wîbes  güete,
             sît  dîn  trôst  mir  vröide  gît?

Ich  sihe  wol,  daz  mîn  vrouwe
       mir  ist  vil  gehaz.
       doch  versuoche  ichz  baz,
             in  verdiene  ir  werden  gruoz.
des  ich  ir  wol  getrouwe,
                       daz  hât  sî  versworn.
                       ir  ist  leider  zorn,
               daz  ichz  der  werlte  künden  muoz,
               Daz  ich  niemer  vuoz
                               von  ir  dienste  mich  gescheide,
                               ez  kom  mir  ze  liebe  alder  ze  leide.
               lîhte  wirt  mir  swaere  buoz.

Íîâ³ òâîðè