Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 11
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Paul Boldt

Ïðî÷èòàíèé : 129


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Die Dirne

Die  Zähne  standen  unbeteiligt,  kühl
Gleich  Fischen  an  den  heißen  Sommertagen.
Sie  hatte  sie  in  sein  Gesicht  geschlagen
Und  trank  es  —  trank  —  entschlossen  dies  Gefühl

In  sich  zu  halten,  denn  sie  ward  ein  wenig
Wie  früher  Mädchen  und  erlitt  Verführung;
Er  aber  spürte  bloß  Berührung,
Den  Mund  wie  einen  Muskel,  mager,  sehnig.

Und  sollte  glauben  an  ihr  Offenbaren,
Und  sah,  wie  sie  dann  dastand  —  spiegelnackt  —
Das  Falsche,  das  Frisierte  an  den  Haaren;

Und  unwillig  auf  ihren  schlechten  Akt
Schlug  er  das  Licht  aus,  legte  sich  zu  ihr,
Mischend  im  Blut  Entsetzen  mit  der  Gier.  


Íîâ³ òâîðè