Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Stanisław Baliński

Ïðî÷èòàíèé : 121


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Wiśnie


Kiedy  u  nas  na  Litwie
Pierwsza  wiśnia  zakwitnie,
Pierwsza  wiśnia  jak  płatek  marzenia,
Spotykamy  się  z  sobą,
Ze  mną  ty,  a  ja  z  tobą,
Zakochani  z  pierwszego  wejrzenia.

 
Kiedy  potem  na  drzewach
Pierwsza  wiśnia  dojrzewa,
Pierwsza  wiśnia  czerwona  i  wonna,
To  mówimy  do  siebie,
Do  mnie  ty,  ja  do  ciebie,
Że  ta  miłość  już  będzie  dozgonna.

 
A  gdy  wreszcie  w  ogrodzie
Pora  wiśni  przechodzi,
Razem  z  nią  pryska  miłość  kapryśnie,
Więc  żegnamy  się  z  sobą,
Ze  mną  ty,  a  ja  z  tobą,
A  na  drogę  weź  koszyk.  To  -  wiśnie.



Íîâ³ òâîðè