Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Neidhart von Reuental

Ïðî÷èòàíèé : 172


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Owê, sumerwünne

Owê,  sumerwünne,
daz  ich  mich  dîn  ânen  muoz!
der  mir  dîn  enbünne,
dem  enwerde  nimmer  buoz
herzenlîcher  leide,
und  der  wolgetânen,
nâch  der  ie  mîn  herze  ranc!
sol  ich  mich  ir  ânen,
daz  ist  under  mînen  danc.
swenne  ich  von  ir  scheide,
sô  geschiet  nie  man  unsanfter  von  deheinem  wîbe.
bezzer  wære  mir  der  tôt,
danne  ein  seneclîchiu  nôt
die  lenge  alsô  belîbe.


Klagte  ich  nû  besunder,
waz  ich  leides  ie  gewan,
ich  hân  ez  vür  wunder,
daz  mir  maneger  niht  engan,
ob  mir  liep  geschæhe
von  dem  besten  wîbe,
diech  mit  ougen  ie  gesach.
sî  hât  an  ir  lîbe,
des  man  ie  ze  guote  jach.
swie  si  mich  versmæhe,
ich  geloube  niht,  daz  siz  alsô  von  herzen  meine.
ich  getrouwe  ir,  als  ich  sol,
lônes  und  genâden  wol,
und  hulfe  ez  mich  joch  kleine.


Ich  bin  in  von  schulden
immer  nîdic  unde  gram,
die  mich  von  ir  hulden
dringent:  daz  ist  Berehtram
und  der  junge  Gôze
und  der  ungenande,
des  ich  nennen  niht  entar,
der  daz  gerne  wande,
næme  sî  mîn  inder  war.
sîner  spiezgenôze
der  sweimte  einer  von  dem  oberisten  Bireboume.
dô  ers  umbe  ir  minne  bat,
ûf  daz  röckel  er  ir  trat
dâ  niden  bî  dem  soume.


Dâ  si  bî  dem  tanze
gie  (er  gie  ir  an  der  hant),
von  dem  ridewanze
kom  sîn  vuoz  ûf  ir  gewant:
daz  lac  an  der  erde.
an  dem  umbeslîfen,
daz  den  jungen  sanfte  tuot,
wart  er  von  der  phîfen
üppic  unde  hôchgemuot;
wande  er  gie  im  werde.
selten  kom  sîn  munt  mit  rûnen  dankes  ûz  ir  ôren,
des  vil  sêre  mich  verdrôz.
er  und  ouch  sîn  spiezgenôz
sint  guoter  sinne  tôren.


Von  der  Persenicke
nider  unz  an  daz  Ungertor
in  der  dörper  dicke
weiz  ich  ninder  zwêne  vor,
die  mit  ebenhiuze
sich  zuo  zin  gelîchen.
jâ  wæn  inder  zwêne  knabenin  allen
diutschen  rîchen
bezzer  ez  mit  wîben  haben
niht  gein  ein  er  griuze.
Engelmâr  gewan  ez  niht  sô  guot  mit  Vriderûne,
als  ez  doch  der  einer  hât.
jener  dürkel  ir  die  wât,
ê  daz  er  dâ  gerûne!

Íîâ³ òâîðè