Ïðî÷èòàíèé :  134
|
Òâîð÷³ñòü |
Á³îãðàô³ÿ |
Êðèòèêà
Motyl
Na wonnej łące, z siatkami w ręku,
Chłopcy, dziewczynki, zebrani społem,
Gonią motyle, co pełne wdzięku,
Barwnym nad nimi krążą wciąż kołem.
Ileż tu śmiechu, gwaru i ruchu,
Z jakim to wszystko robią zapałem!
„Aha! Jaś krzyknął: mam cię mój zuchu,
Już mi nie umkniesz, już cię złapałem!”
Motyl nie umknie, — ale to boli,
Że on u ciebie zginie w niewoli!
|
|
![war-gf406c59f5_1280-e1649167937772[1].jpg](/upload/poem_all/01012452.jpg){kind=small}
