Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Władysław Orkan

Ïðî÷èòàíèé : 108


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

A kiedy...

A  kiedy  –  kiedy  po  pogrzebie  
Zabiję  –  wiem  to  naprzód  –  strach,  
Z  gruzów  tych  pocznę  stawiać  gmach,  
By  jeszcze  raz  w  nim  uczcić  Ciebie.
 
Spajał  gruz  będę  krwią  serdeczną,  
Zwieńczenia  z  kwiatów  bólu  dam  –  
I  stanie  krwią  złocisty  chram,  
W  niebo  idący  myślą  wieczną...
 
Mijając  go,  zawołasz  w  zachwycie:  
"Jakiż  poemat  boskich  prób!"  
Ni  zgadniesz,  że  to  jest  grób,  
W  którym  spoczęło  nasze  życie...



Íîâ³ òâîðè