Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Georg Heym

Ïðî÷èòàíèé : 158


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Wald

Aus  grüner  Waldnacht  ruft  Gegurr  der  Tauben
Bald  nah  bald  fern.  Der  Sonne  Lichter  irren
Ins  Blätterdunkel.  Kleine  Vögel  schwirren
Durch  das  Geranke  und  die  Hopfentrauben.

Die  großen  Spinnen  wohnen  in  dem  Farne.
Voll  blauen  Scheines  glänzt  ihr  Netz  wie  Tau.
Sie  gleiten  schnell  auf  ihrem  schwanken  Bau,
Und  weben  enger  ihre  weißen  Garne.

Ein  hohler  Baum,  vom  Donner  einst  gespaltet
Vergeßner  Zeit.  Doch  grünt  noch  sein  Geäst.
Im  Laube  wohnt  ein  Schwan,  der  auf  das  Nest
Den  schwarzen  Mantel  seiner  Schwingen  faltet.

Der  alte  Waldgott  schläft  im  hohlen  Baum.
Die  Flöte  graut  von  Moos,  die  ihm  entsank.
In  seiner  Hand  verflog  der  dünne  Trank
Der  kleinen  Rehe  in  dem  langen  Traum.


Íîâ³ òâîðè