Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 12
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Richard Dehmel

Ïðî÷èòàíèé : 125


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Über frei Feld

Über  frei  Feld,  mein  Hund  und  ich;
die  Frühlingsluft  ist  dunkel.
Fern  staut  sich  ein  Gewitterstrich;
mein  Teckel  knurrt,  er  fürchtet  sich.
           Komm,  Teckel.

Er  will  nicht  sehn  die  Himmelswand,
die  Sonne  sticht  durch  Wolken;
blendende  Streifen  ziehn  durchs  Land,
ein  Scherben  blitzt  wie  Diamant.
           Komm,  Teckel.

Am  Saum  der  Saat,  von  Stiel  zu  Stiel,
schleicht  ungewiß  sein  Schatten;
ein  Regen  sprüht  wie  Mückenspiel,
die  Tropfen  flimmern  ohne  Ziel.
           Komm,  Teckel.

Da:  jäh  am  Horizont  hin  zuckt
der  erste  Blitz  im  Jahre.
Ein  kurz  entschlossner  Donner  ruckt;
mein  Teckel  hat  sich  scheu  geduckt.
           Hundsseele!


Íîâ³ òâîðè