Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 8
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Franz Grillparzer

Ïðî÷èòàíèé : 105


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Franz Schubert

Schubert  heiß  ich,  Schubert  bin  ich
Und  als  solchen  geb  ich  mich.
Was  die  Besten  je  geleistet,
Ich  erkenn  es,  ich  verehr  es,
Immer  doch  bleibts  außer  mir.
Selbst  die  Kunst,  die  Kränze  windet,
Blumen  sammelt,  wählt  und  bindet,
Ich  kann  ihr  nur  Blumen  bieten,
Sichte  sie  und  wählet  ihr.
Lobt  ihr  mich,  es  soll  mich  freuen,
Schmäht  ihr  mich,  ich  muß  es  dulden,
Schubert  heiß  ich,  Schubert  bin  ich,
Mag  nicht  hindern,  kann  nicht  laden,
Geht  ihr  gern  auf  meinen  Pfaden,
Nun  wohlan,  so  folget  mir!


Íîâ³ òâîðè