Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 7
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Eduard Moerike

Ïðî÷èòàíèé : 135


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Jedem das Seine

Aninka  tanzte
Vor  uns  im  Grase
Die  raschen  Weisen.
   Wie  schoen  war  sie!

Mit  den  gesenkten,
Bescheidnen  Augen
Das  stille  Maedchen  -
   Mich  macht’  es  toll!

Da  sprang  ein  Knoepfchen
Ihr  von  der  Jacke,
Ein  goldnes  Knoepfchen,
   Ich  fing  es  auf  -

Und  dachte  Wunder
Was  mirs  bedeute,
Doch  haemisch  laechelt’
   Jego’r  dazu,

Als  wollt  er  sagen:
Mein  ist  das  Jaeckchen
Und  was  es  decket,
Mein  ist  das  Maedchen,
   Und  dein  -  der  Knopf!



Íîâ³ òâîðè