Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Martin Luther

Ïðî÷èòàíèé : 141


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Christum wir sollen loben schon

Christum  wir  sollen  loben  schon,
Der  reinen  Magd  Marien  Sohn,
So  weit  die  liebe  Sonne  leucht
Und  aller  Welt  Ende  reicht.

Der  selig  Schöpfer  aller  Ding
Zog  an  eins  Knechtes  Leib  gering,
Daß  er  das  Fleisch  durch  Fleisch  erwürb
Und  sein  Geschöpf  nicht  alls  verdürb.

Die  göttlich  Gnad  vom  Himmel  groß
Sich  in  die  keusche  Mutter  goß,
Ein  Maidlin  trug  ein  heimlich  Pfand,
Daß  der  Natur  war  unbekannt.

Das  züchtig  Haus  des  Herzens  zart
Gar  bald  ein  Tempel  Gottes  ward.
Die  kein  Mann  rühret  noch  erkannt,
Von  Gottes  Wort  man  sie  schwanger  fand.

Die  edle  Mutter  hat  geborn,
Den  Gabriel  verhieß  zuvorn,
Den  Sankt  Johannes  mit  Springen  zeigt,
Da  er  noch  lag  in  Mutters  Leib.

Er  lag  in  Heu  mit  Armut  groß,
Die  Krippen  hart  ihn  nicht  verdroß,
Es  ward  ein  kleine  Milch  sein  Speis,
Der  nie  kein  Vöglin  hungern  ließ.

Des  Himmels  Chör  sich  freuen  drob
Und  die  Engel  singen  Gott  Lob;
Den  armen  Hirten  wird  vermeldt
Der  Hirt  uns  Schöpfer  aller  Welt.

Lob,  Ehr  und  Dank  sei  dir  gesagt,
Christ,  geborn  von  der  reinen  Magd,
Mit  Vater  und  dem  heilgen  Geist,
Von  nun  an  bis  in  Ewigkeit.

Íîâ³ òâîðè