Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Íåìຠí³êîãî ;(...
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Krzysztof Kamil Baczyński

Ïðî÷èòàíèé : 150


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ars Poetica

Wiersz  jest  we  mnie  zły,  obcy,  zły  i  nienawistny,
i  pali  moje  noce  gorejącym  ogniem,
idzie  przeze  mnie  tłumny,  rozkrzyczany  sobą
jak  pochód  ulicami  niosący  pochodnie.

Wiersz  jest  zły,  nienawistny,  chce  rozerwać  formę
(Jak  to  ciężko  zakuwać  wolnego  w  kajdany),
chociaż  wydrę  go  z  głębi  palącego  wnętrze,
nigdy  całkiem  nie  będę  jego  władczym  panem.

Z  krzykiem  szarpie  się,  męczy,  aż  strzeli  wołaniem,
potem  stanie  się  obcy,  przyjaciel  niedoszły,
stanie  w  progu  zamarzłym,  płonący,  stworzony,
i  pójdzie  w  mróz  wieczorów  tam,  gdzie  inne  poszły.



Íîâ³ òâîðè