Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Bruno Jasieński

Ïðî÷èòàíèé : 100


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ipecacuana

Na  pierwszym  moim  koncercie,  
(A  może  mi  tylko  śni  się...)  
Siedziała  w  trzecim  rzędzie  
Pani  w  niebieskim  lisie.  

Miała  oczy  wklęsłe,  
takie  ogromnie  dalekie.  
I  długie  błękitne  rzęsy.  
I  białe,  zamszowe  powieki.  

Czytałem  strofy  rytmiczne.  
Po  myślach  tłukł  się  Skriabin.  
Siedziały  w  krzesłach  damy  
Z  welwetu  i  z  jedwabiu.  

Siedzieli  w  krzesłach  panowie,  
Patrzyli  wzrokiem  żabim...  
Czytałem  rytmiczne  strofy.  
Po  myślach  tłukł  się  Skriabin...  

I  było  wszystko,  jak  wszędzie.  
I  było  wszystko,  jak  dzisiaj.  
I  była  w  trzecim  rzędzie  
Pani  w  niebieskim  lisie.  

Pluskali  miarowo  w  ręce.  
Rozeszli  się  wolno  po  domach.  
Została  kremowa  Nuda,  
Jak  duża,  śliska  sarkoma...  

A  potem  księżyc  stłukłem  
I  gażę  chciałem  we  frankach,  
I  noc  miała  piersi  wypukłe,  
Jak  pierwsza  moja  kochanka...  

A  wieczór  byłem  maleńki...  
Płakałem  w  kąciku  do  rana  
O  smutnej  niebieskiej  Pani  
Z  oczami  jak  ipecacuana...

Íîâ³ òâîðè