Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïåðñîíàëüíûé ×ÀÒ Majra
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Karl May

Ïðî÷èòàíèé : 98


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Dank

Es  fiel  ein  Tau  wohl  über  Nacht
rings  auf  die  durstig  matten  Auen,
und  früh  war  in  der  Sonne  Pracht
des  Schöpfers  Lob  und  Preis  zu  schauen.
Ein  diamantnes  Leuchten  sprühte
von  Strauch  zu  Strauch,  von  Halm  zu  Halm,
und  von  Milliarden  Perlen  glühte
zu  ihm  empor  ein  Dankespsalm.

Nun  aber  sendet  Tag  und  Nacht
der  Vater  seinen  Segen  nieder,
und  hat  der  Segen  Glück  gebracht,
wo  bleiben  dann  die  Dankeslieder?
Es  hat  der  Mensch  so  viel  zu  sagen,
doch  Dank  an  Gott,  den  sagt  er  nicht.
O,  möchte  er  den  Tau  doch  fragen,
der  lehrte  ihm  die  Dankespflicht!


Íîâ³ òâîðè