Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Joseph Victor von Scheffel

Ïðî÷èòàíèé : 151


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Trompeter von Säkkingen - Zur einhundertsten Auflage

Auch  Bücher  haben  ihr  Schicksal!  so  sag’
Wie  der  Rümer  ich  freudig  verwundert;
Die  Neuauflage  vom  heutigen  Tag
Ziert  sich  mit  der  Nummer  Einhundert;
Als  Glückwunschboten  erscheinen  vor  mir
Drei  schmucke  fremde  Trompeter,
In  fremder  Sprache  und  Zunge  grüßt
Und  plaudert  und  lacht  ein  jeder.

Der  eine  hat  sich  von  Rotterdam
Dem  »Bovenrijn«  zugewendet;
Ihm  hat  ein  würdiger  geistlicher  Herr
Ein  »Nederlansch  Gewaad«  gespendet.
Und  er  heimelt  mich  an,  als  wär’  mir  ein  Sohn
Mit  Flößern  nach  Holland  geschwommen
Und  kräftiglichst  plattdeutsch  angehaucht
»Van  der  Nordzee«  zurückgekommen.

Eine  kunstverständige  Dame  wies
Ihm  Albions  Haltung  und  Sitten,
Und  sie  wünscht  mir  gütig,  ich  möge  gesund
Ausharren  und  unverstorben,
Bis  mein  Schwarzwaldgesang  sich  ein  Heimatrecht
In  jeglichem  Klima  erworben.

Der  dritte  über  den  Brenner  sich  schwang
Als  italischer  Trombettiere,
Ein  rechtsgelehrter  feinfühliger  Sohn
Veronas  erwies  mir  die  Ehre.
Der  Herzen  humane  Bildung  hält
Die  Völker  in  Freundschaft  verbunden;  –
Auf  Capri  hat  als  Kaffeehausschild
Hiddigeigei  Achtung  gefunden.

Nun  dank’  ich  den  Frauen  und  Jungfrauen  all
Und  all  den  guten  Gesellen,
Die  in  der  Heimat  jahraus  jahrein
Sich  neu  den  Trompeter  bestellen;
Und  vor  allem  dank’  ich  dem  lieben  Gott,
Der  seine  Güte  ließ  walten
Und  Buch  wie  Verfasser  in  Gnaden  hat
Zu  solcher  Freude  erhalten!  
Radolfszell,  am  56.  Geburtstag,
16.  Februar  1882.


Íîâ³ òâîðè