Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 17
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Joseph Victor von Scheffel

Ïðî÷èòàíèé : 121


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der Ichthyosaurus

Es  rauscht  in  den  Schachtelhalmen,  
verdächtig  leuchtet  das  Meer,  
da  schwimmt  mit  Tränen  im  Auge  
ein  Ichthyosaurus  daher.  
Ihn  jammert  der  Zeiten  Verderbnis,  
denn  ein  sehr  bedenklicher  Ton  
war  neuerlich  eingerissen  
in  der  Liasformation.  

"Der  Plesiosaurus,  der  alte,  
er  jubelt  in  Saus  und  Braus,  
der  Pterodaktylus  selber  
flog  neulich  betrunken  nach  Haus.  

Der  Iguanodon,  der  Lümmel,  
wird  frecher  zu  jeglicher  Frist,  
schon  hat  er  am  hellen  Tage  
die  Ichthyosaura  geküßt.  

Mir  ahnt  eine  Weltkatastrophe,  
so  kann  es  länger  nicht  gehn;  
was  soll  aus  dem  Lias  noch  werden,  
wenn  solche  Dinge  geschehn?"  

So  klagte  der  Ichthyosaurus,  
da  ward  es  ihm  kreidig  zu  Mut,  
sein  letzter  Seufzer  verhallte  
im  Qualmen  und  Zischen  der  Flut.  

Es  starb  zu  derselbigen  Stunde  
die  ganze  Saurierei,  
sie  kamen  zu  tief  in  die  Kreide,  
da  war  es  natürlich  vorbei.  

Und  der  uns  hat  gesungen  
dies  petrefaktische  Lied,  
der  fand's  als  fossiles  Albumblatt  
auf  einem  Koprolith.


Íîâ³ òâîðè