Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 7
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Conrad Ferdinand Meyer

Ïðî÷èòàíèé : 139


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Auf Goldgrund

Ins  Museum  bin  zu  später  
Stunde  heut  ich  noch  gegangen,  
Wo  die  Heilgen,  wo  die  Beter  
Auf  den  goldnen  Gründen  prangen.  
Dann  durchs  Feld  bin  ich  geschritten  
Heisser  Abendglut  entgegen,  
Sah,  die  heut  das  Korn  geschnitten,  
Garben  auf  die  Wagen  legen.  
Um  die  Lasten  in  den  Armen,  
Um  den  Schnitter  und  die  Garbe  
Floss  der  Abendglut,  der  warmen,  
Wunderbare  Goldesfarbe.  
Auch  des  Tages  letzte  Bürde,  
Auch  der  Fleiss  der  Feierstunde  
War  umflammt  von  heilger  Würde  
Stand  auf  schimmernd  goldnem  Grunde.


Íîâ³ òâîðè