Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Friedrich Hebbel

Ïðî÷èòàíèé : 167


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Der arme Vogel

Es  sitzt  im  Käfig  ein  Vogel,
   Der  denkt  an  Licht  und  Luft,
An  frische,  schattige  Haine,
   An  Blumen,  voll  von  Duft,
Regt  ungeduldig  die  Flügel,
   Will  frei  im  Freien  sein,
Und  flattert  gegen  den  Käfig
   Und  stößt  das  Haupt  sich  ein.

Da  sinkt  er  blutig  zu  Boden
   Und  liegt  in  Todesgraus
Und  schnappt  so  ängstlich  nach  Odem
   Und  haucht  sein  Leben  aus.
Du  hast  den  Armen  gesehen,
   Und  Schmerz  durchzuckt  dich  wild:
Du  sahst  –  drum  magst  du  wohl  bluten  –
   O  Herz,  dein  eigen  Bild!


Íîâ³ òâîðè