Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 1
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Anette von Droste-Huelshoff

Ïðî÷èòàíèé : 99


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Unzählbar

Und  all'  rings  die  Weisen  rief  er  herbei.
Die  hatten  gezählt  die  Sterne.
Auf  roten  Teppichen  saßen  sie
Und  hielten  die  weiße  Feder.
Des  Honigs  auch  tranken  sie  einen  Teil,
Daß  sauber  würde  die  Kehle;
Ringsum  die  weißen  Gräber  stehn,
Drin  schlafen  die  stillen  Weisen.
Der  Speise  ein'  Zahl  verzehrten  sie,
Und  eine  Unzahl  der  Getränke,
Doch  was  sie  gezählt  in  all  der  Zeit
Von  der  Zahl,  die  sie  sollen  zählen,
Ist  wie  des  ärmsten  Bettlers  Gemach
In  Byzanz,  der  größten  der  Städte.


Íîâ³ òâîðè