Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 9
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Friedrich Holderlin

Ïðî÷èòàíèé : 132


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Palinodie

Was  dämmert  um  mich,  Erde  !  dein  freundlich  Grün  ?
Was  wehst  du  wieder,  Lüftchen,  wie  einst,  mich  an  ?
In  allen  Wipfeln  rauschts,  .  .  .
.  .  .

Was  weckt  ihr  mir  die  Seele  ?  was  regt  ihr  mir
Vergangnes  auf,  ihr  Guten  !  o  schonet  mein
Und  laß  sie  ruhn,  die  Asche  meiner
Freuden,  ihr  spottet  nur  !  o  wandelt,

Ihr  schicksallosen  Götter,  vorbei  und  blüht
In  eurer  Jugend  über  den  Alternden
Und  wollt  ihr  zu  den  Sterblichen  euch
Gerne  gesellen,  so  blühn  der  Jungfraun

Euch  viel,  der  jungen  Helden,  und  schöner  spielt
Der  Morgen  um  die  Wange  der  Glücklichen
Denn  um  ein  trübes  Aug  und  lieblich
Tönen  die  Sänge  der  Mühelosen.

Ach  !  vormals  rauschte  leicht  des  Gesanges  Quell
Auch  mir  vom  Busen,  da  noch  die  Freude  mir,
Die  himmlische,  vom  Auge  glänzte
.  .  .

Versöhnung,  o  Versöhnung,  ihr  gütigen,
Ihr  immergleichen  Götter,  und  haltet  ein,
Weil  ihr  die  reinen  Quellen  liebt  .  .

Íîâ³ òâîðè