Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Martin Luther

Ïðî÷èòàíèé : 144


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Gelobet seist du, Jesu Christ

Gelobet  seist  du,  Jesu  Christ,
Daß  du  Mensch  geboren  bist
Von  einer  Jungfrau,  das  ist  wahr,
Des  freuet  sich  der  Engel  Schar.
Kyrioleis.

Des  ewgen  Vaters  einig  Kind
Jetzt  man  in  der  Krippen  findt,
In  unser  armes  Fleisch  und  Blut
Verkleidet  sich  das  ewig  Gut.
Kyrioleis.

Den  aller  Welt  Kreis  nie  beschloß,
Der  liegt  in  Maria  Schoß,
Er  ist  ein  Kindlein  worden  klein,
Der  alle  Ding  erhält  allein.
Kyrioleis.

Das  ewig  Licht  geht  da  herein,
Gibt  der  Welt  einen  neuen  Schein,
Es  leucht  wohl  mitten  in  der  Nacht
Und  uns  des  Lichtes  Kinder  macht.
Kyrioleis.

Der  Sohn  des  Vaters,  Gott  von  Art,
Ein  Gast  in  der  Welte  ward
Und  führt  uns  aus  dem  Jammertal,
Er  macht  uns  Erben  in  seim  Saal.
Kyrioleis.

Er  ist  auf  Erden  kommen  arm,
Daß  er  unser  sich  erbarm
Und  in  dem  Himmel  machet  reich
Und  seinen  lieben  Engeln  gleich.
Kyrioleis.

Das  hat  er  alles  uns  getan,
Sein  groß  Lieb  zu  zeigen  an.
Des  freu  sich  alle  Christenheit
Und  dank  ihm  des  in  Ewigkeit.
Kyrioleis.

Íîâ³ òâîðè