Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 3
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Martin Luther

Ïðî÷èòàíèé : 182


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ach Gott, vom Himmel sieh darein

Ach  Gott,  vom  Himmel  sieh  darein
Und  laß  dich  das  erbarmen,
Wie  wenig  sind  der  Heiligen  dein,
Verlassen  sind  wir  Armen.
Dein  Wort  man  läßt  nicht  haben  wahr,
Der  Glaub  ist  auch  verloschen  gar
Bei  allen  Menschenkindern.

Sie  lehren  eitel  falsche  List,
Was  eigen  Witz  erfindet,
Ihr  Herz  nicht  eines  Sinnes  ist
In  Gottes  Wort  gegründet.
Der  wählet  dies,  der  ander  das,
Sie  trennen  uns  ohn  alle  Maß
Und  gleißen  schön  von  außen.

Gott  wollt  ausrotten  alle  Lahr,
Die  falschen  Schein  uns  lehren,
Dazu  ihr  Zung  stolz  offenbar
Spricht:  Trotz,  wer  wills  uns  lehren!
Wir  haben  Recht  und  Macht  allein,
Was  wir  setzen,  das  gilt  gemein,
Wer  ist,  der  uns  sollt  meistern?

Darum  spricht  Gott:  Ich  muß  auf  sein,
Die  Armen  sind  verstöret.
Ihr  Seufzen  dringt  zu  mir  herein,
Ich  hab  ihr  Klag  erhöret.
Mein  heilsam  Wort  soll  auf  den  Plan,
Getrost  und  frisch  sie  greifen  an
Und  sein  die  Kraft  der  Armen.

Das  Silber,  durchs  Feuer  siebenmal
Bewähret,  wird  lauter  funden;
Am  Gotteswort  man  warten  soll
Desgleichen  alle  Stunden.
Es  will  durchs  Kreuz  bewähret  sein,
Da  wird  sein  Kraft  erkannt  und  Schein
Und  leucht  stark  in  die  Lande.

Das  wollst  du,  Gott,  bewahren  rein
Vor  diesem  argen  Gschlechte
Und  laß  uns  dir  befohlen  sein,
Daß  sichs  in  uns  nicht  flechte.
Der  gottlos  Hauf  sich  umher  findt,
Wo  diese  lose  Leute  sind
In  deinem  Volk  erhaben.


Íîâ³ òâîðè