Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 2
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Wolfram von Eschenbach

Ïðî÷èòàíèé : 130


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Ursprinc bluomen, loup ûz dringen

Ursprinc  bluomen,  loup  ûz  dringen  
und  der  luft  des  meigen  urbort  vogel  ir  alten  dôn:  
etswenn  ich  kan  niuwez  singen,  
sô  der  rîfe  ligt,  guot  wîp,  noch  allez  ân  dîn  lôn.  
die  waltsinger  und  ir  sanc  
nâch  halben  sumers  teile  in  niemens  ôre  enklanc.  
Der  bliclîchen  bluomen  glesten  
sol  des  touwes  anehanc  erliutern,  swâ  si  sint:  
vogel  die  hellen  und  die  besten,  
al  des  meigen  zît  si  wegent  mit  gesange  ir  kint.  
dô  slief  niht  diu  nahtegal:  
nu  wache  abr  ich  und  singe  ûf  berge  und  in  dem  tal.  
Mîn  sanc  wil  genâde  suochen  
an  dich,  güetlich  wîp:  nu  hilf,  sît  helfe  ist  worden  nôt.  
dîn  lôn  dienstes  sol  geruochen,  
daz  ich  iemer  biute  und  biute  unz  an  mînen  tôt.  
lâz  mich  von  dir  nemen  den  trôst  
daz  ich  ûz  mînen  langen  klagen  werde  erlôst.  
Werdez  wîp,  dîn  süezin  güete  
und  dîn  minneclîcher  zorn  hât  mir  vil  fröide  erwert.  
maht  du  troesten  mîn  gemüete  
wan  ein  helfelîchez  wort  von  dir  mich  sanfice  ernert.  
mache  wendic  mir  mîn  klagen,  
sô  daz  ich  werde  grôz  gemuot  bî  mînen  tagen.  


Íîâ³ òâîðè