Молюсь за українця-брата
І не засуджую я, ні –
Руки піднятої на ката
У праведній святій війні.
Бо ця рука жнивує, сіє,
Кладе покоси на зорі…
Рука народу – все уміє,
Бо порядкує на землі.
Вона міцна і мозоляста
Не хоче братися за зброю –
Воліла б мирно будувати,
Прагне до гідного спокОю.
Законне право – жити гідно,
У нас забрали ці кати.
Єднайте дужі руки, рідні,
Тримайтеся, мої брати.
І уперед, до Перемоги,
Під ворогом земля горить.
Відкиньмо страх, усі тривоги
У доленосну для нас мить.
20.01.2014р. Надія Таршин
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=473910
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 20.01.2014
автор: Надія Таршин