Хворіла, плакала, вмирала, а жила́.
Тремтіла, падала, повзла, а далі ж́ила.
Тим гартувалася й отвердла, мов скала,
Що до вогню й води, здавалось, нема діла.
Та разом з тим, крім болю і печалі,
Здавалось би, і радості нема,
Та гріло сонце, а дощі вмивали,
Що і на скелях виросла трава.
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=207791
Рубрика: Філософська лірика
дата надходження 26.08.2010
автор: Марічка9