Жан Рішпен, Я, мов тварина, часто був пустоголовим

Я,  мов  тварина,  часто  був  пустоголовим,
Та  раптом  в  голові  моїй  з’явилось  слово,
Знайоме  вже  мені.
Одне  з  порожніх  слів,  та  в  ньому  ти  бувала,
І  днів  минулих  вмить  відлуння  зазвучало
В  загубленій  луні.

Я  пам’ятаю  рік,  і  місяць,  день,  годину,
Закривши  очі,  тихо  плачу  без  упину.
У  відгуку  тих  слів    
Я  чую  голоси  юнацтва,  що  забуте,
Як  в  мушлі  порожнистій  можна  завжди  чути
Невпинний  моря  спів.

Jean  Richepin
Bien  souvent  je  ne  pense  à  rien,  comme  une  bête

Bien  souvent  je  ne  pense  à  rien,  comme  une  bête.
Soudain  un  mot  bourdonne  et  passe  dans  ma  tête,
Mot  jadis  entendu,
Un  de  ces  mots  de  rien  où  vivait  tout  ton  être  ;
Et  je  sens  mille  échos  de  mon  passé  renaître
Dans  cet  écho  perdu.

Je  me  souviens  de  l’an,  du  mois,  du  jour,  de  l’heure,
Et  je  ferme  les  yeux  sans  rien  dire,  et  je  pleure.
Car  dans  ce  mot  en  l’air
J’entends  toutes  les  voix  de  ma  jeunesse  heureuse,
Comme  on  entend  au  fond  d’une  coquille  creuse
Chanter  toute  la  mer.

адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=1037925
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 17.04.2025
автор: Валерій Яковчук