(дитяче)
Вітер юну весну став нещадно трусити,
Шарпав сонячний сад у бруньках і квітках.
Я на луках. І кізка моя, непосида.
Біла, наче квіт вишні, дрібна та прудка.
Ось горобчик милується грою малечі.
Гладжу я непокірну, вертляву таку.
Теплий спомин, як пісня весняно-лелеча –
Марта й дівчинка. Вдвох. На зеленім лужку.
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=1035366
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 13.03.2025
автор: Білоозерянська Чайка