Збіґнєв Герберт ГЕРМЕС, ПЕС І ЗОРЯ

Гермес  іде  по  світу.  Стрічає  пса.
-  Я  бог    -  представився  Гермес  чемненько.  А  пес  обнюхав  його  ноги.
-  Мені  самотньо.  Люди  зраджують  богів.  Але  тварини
невинні  й  смертні,  це  те,  що  треба.  Увечері
утомлені  від  денних  мандрів,  ми  сядемо  під  деревом.  Зізнаюся  тобі,
що  відчуваю  свою  старість  і  хочу  вмерти.  Для  тебе  цей  обман  згодиться
аби  лизати  мені  руку?
-  Авжеж  –  відповідає  пес  недбало    –  я  буду  тобі  лизати  руку.
вона  холодна  й  дивно  пахне.
Іде,  іде.  Зорю  стрічає.
-  Я  Гермес  –  бог  мовить  –  і  являє  одне  із  найпрекрасніших  своїх
облич.  –  Чи  не  захочеш  разом  з  нами  піти
до  краю  світу?  Якщо  це  буде  важко  я  постараюся
щоб  голова  твоя  спочила  на  плечі  моєму.
-  Гаразд  -  зоря  відповідає  голосом  скляним.  Мені  байдуже  куди  йти.  Але  край  світу  –  це  наївність.  На  жаль  немає  краю  світу.
Ідуть.  Ідуть.  Гермес  пес  і  зоря.  Вони  тримаються  за  руки.  Гермес
міркує,  якщо  піти  шукати  друзів  вдруге,  не  треба  бути  таким  відвертим.

[b]Zbigniew  Herbert  HERMES,  PIES  I  GWIAZDA[/b]
Hermes  idzie  przez  świat.  Spotyka  psa.
-  Jestem  bogiem  -  przedstawia  się  grzecznie  Hermes.  Pies  wącha
jego  nogi.
-  Czują  się  samotny.  Ludzie  zdradzają  bogów.  Ale  zwierzęta
nieświadome  i  śmiertelne,  oto  czego  pożądamy.  Wieczorem  po
całodziennej  wędrówce  usiądziemy  pod  dębem.  Powiem  ci  wtedy,
że  czują  się  stary  i  chcą  umrzeć.  To  będzie  kłamstwo  potrzebne,
abyś  lizał  moje  ręce.
-  Owszem  -  odpowiada  niedbale  pies  -  będę  lizał  twoje  ręce.  Są
chłodne  i  mają  dziwny  zapach.
Idę,  idę.  Spotykają  gwiazdę.
-  Jestem  Hermes  -  mówi  bóg  -  i  wydobywa  jedną  ze  swych
najpiękniejszych  twarzy.  -  Czy  nie  chciałabyś  pójść  z  nami  na
koniec  świata?  Postaram  się,  aby  tam  było  przeraźliwie  i  abyś
musiała  oprzeć  głowę  na  moim  ramieniu.
-  Dobrze  -  mówi  szklanym  głosem  gwiazda.  Wszystko  mi  jedno,
dokąd  idę.  A  z  tym  końcem  'świata  to  naiwność.  Niestety  nie  ma
końca  świata.
Idę.  Idę.  Pies,  Hermes  i  gwiazda.  Trzymają  się  za  ręce.  Hermes
myśli,  że  gdyby  drugi  raz  wyruszał  szukać  przyjaciół,  nie  byłby  taki  szczery.

адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=962481
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 11.10.2022
автор: Зоя Бідило