Літа середина,
Чорна ніч була,
Зорі-смолоскипи
Слали світла шмат,
Місяць був холодний
І неначе пан,
Сяйвом з неба гордо
Хвилі обіймав.
Недовго я
Дивився на
Лице його хладне,
І хмари ті,
Такі пухкі,
Не вабили мене,
І тоді я,
Зоря нічна,
Узрів ярку тебе;
Миліша ти
В сто крат мені,
І серце аж тремтить,
Бо холод злий,
Долаєш ти
Вогнем своїм у мить.
Evening Star
’Twas noontide of summer,
And mid-time of night;
And stars, in their orbits,
Shone pale, thro’ the light
Of the brighter, cold moon,
’Mid planets her slaves,
Herself in the Heavens,
Her beam on the waves.
I gazed awhile
On her cold smile;
Too cold - too cold for me -
There pass’d, as a shroud,
A fleecy cloud,
And I turned away to thee,
Proud Evening Star,
In thy glory afar,
And dearer thy beam shall be;
For joy to my heart
Is the proud part
Thou bearest in Heaven at night,
And more I admire
Thy distant fire,
Than that colder, lowly light.
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=890383
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 01.10.2020
автор: