Гадання на гущі

Тривога  охоплює  душу  –  
у  пеклі  прокинувся  Вій.  
Та  хочеться  жити    і  мушу  
радіти  оказії  цій,  

що  буду  гадати  на  гущі,  
чи  буду  до  літа  живий,
чи,  може,  в  розореній  пущі
очікує  затишок  мій.  

Та  поки  із  півночі  віє  
і  суне  із  моря  війна,  
не  гасне  надія  ясна.  

У  небі  Ярило  яріє,  
і  злаки  посіє  Месія,  
і  зі́йде  зорею  весна.

адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=870256
Рубрика: Сонет, канцон, рондо
дата надходження 01.04.2020
автор: I.Teрен