Звисають грона та не винограду,
Ті грона дивної , високої краси.
Цвіте гліцинія – прикраса саду,
Маленькі квіточки купаються в росі.
Той буйноцвіт очам принада.
Туман ліловий блукає угорі.
Квітковий бум – така собі бравада,
Ще й гул комах з джмелями на чолі.
Хмаринка спокою нависла наді мною.
Заснула піночка на гілочці ліани.
Ця дивна зваба проситься в долоні:
Весна, природа, щастя п’яне.
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=790466
Рубрика: Лірика кохання
дата надходження 05.05.2018
автор: Не Тарас