Vona sudila y kytky staroi zabrydnenoi kimnatu i dovgo- dovgo duvulas y rozbute,obvute pavytunou vikno.
Ludu,sho gulu navkolo, vagalu cu divchunky bogevilnou.Chasto vosenu vona nochyvala v parky prosto neba,potonyvshu v zolotomy lusti.Abo vzumky kypyvala bagato shokoladno-polynuchnogo morozuva same v toj chas,kolu ludu stojalu v cherzi za garjachumu napojamu...
Duvachka vmila daryvatu ludjam beztyrbotne dutjache shastja,hoch vonu i nenavudilu ii za ce;cja divchunka dilulasja z numu voleu,hoch vonu j obognuvalu svoi pokruti zolotom kajdjanu.Vona davalu ludyam spravgnu bezkorusluvy lubov v toj chas,kolu ci neshasni prosto poklonjalusja svoij pidlabyznij samozakohanij nenavusti.
Ci osobu vsim sercem znevagalu ii tiku tomy,sho vona ne vpusyvalas y tisni ramku ihnoi siroi bydennosti.Odnogo razy vonu vbulu divchunky,zamyryvalu y kytkah brydnuh kimnat svoih serdec,i zmysulu duvutus y rozbute vikno ihnih dysh. A vona tak hotila gutu...vona prosto hotila gutu.Gutu ihnim shastjam.. Una krasynja byla najcinnishum y gutt ludey -vona byla ihnou mrieu... Mertvou mrieu.,
адреса: https://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=254636
Рубрика: Лірика
дата надходження 18.04.2011
автор: Христинка