Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 12
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Halina Poświatowska

Ïðî÷èòàíèé : 139


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Wieczny finał

obiecywałam  niebo
ale  to  nieprawda
bo  ja  cię  w  piekło  powiodę
w  czerwień  -  ból
nie  będziemy  obchodzić  rajskich  ogrodów
ani  zaglądać  przez  szpary
jak  kwitnie  georginia  i  hiacynt
my  -  położymy  się  na  ziemi
przed  brama  czarciego  pałacu
zaszeleścimy  anielsko
skrzydłami  o  pociemniałych  zgłoskach
zaśpiewamy  piosenkę
o  ludzkiej  prostej  miłości
w  promyku  latarni
świecącej  stamtąd
pocałujemy  się  w  usta
szepniemy  sobie  -  dobranoc
zaśniemy
rano  -  stróż  nas  przegoni
z  odrapanej  parkowej  ławki
i  śmiejąc  się  okropnie
wskaże  -  ogryzek  jabłka
leżący  pod  pniem  jabłoni

Íîâ³ òâîðè