Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 5
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Kazimiera Zawistowska

Ïðî÷èòàíèé : 163


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Śnieg

Loty  kwiatów  rozwitych  na  mistycznej  łące  -  
Oderwanych  od  łodyg,  ściętych  kwiatów  pęki.  
Uskrzydlonych  gwiazd  taniec  -  leciuchny  i  miękki,  
Lotne  gwiazdy  srebrzyste,  motyle  goniące.  

Lecą...  gwiazdy,  motyle  i  kwiaty  iskrzące.  
Lecą...  spadły...  Siew  biały  spod  anielskiej  ręki.  
Jak  dziewiczej  orkiestry  przytłumione  dźwięki  
Grają  bielą  barw  tonów  pyły  wirujące.  

Tak  grają,  że  się  duszę  chce  rozewrzeć  całą  
I  tą  bielą  się  osnuć,  w  tę  kaskadę  białą  
Nurzać  duszę  i  mleczną  srebrzyć  ją  ponową,  

By  dziewiczą  się  stała,  krysztalną  alkową  -  
A  wówczas  na  jej  szybie  lustrzanej  wykwitną  
Kwiaty  marzeń  młodzieńcze  z  koroną  błękitną...  



Íîâ³ òâîðè