Ñàéò ïîå糿, â³ðø³, ïîçäîðîâëåííÿ ó â³ðøàõ ::

logo

UA  |  FR  |  RU

Ðîæåâèé ñàéò ñó÷àñíî¿ ïîå糿

Á³áë³îòåêà
Óêðà¿íè
| Ïîåòè
Êë. Ïîå糿
| ²íø³ ïîåò.
ñàéòè, êàíàëè
| ÑËÎÂÍÈÊÈ ÏÎÅÒÀÌ| Ñàéòè â÷èòåëÿì| ÄÎ ÂÓÑ ñèíîí³ìè| Îãîëîøåííÿ| ˳òåðàòóðí³ ïðå쳿| Ñï³ëêóâàííÿ| Êîíòàêòè
Êë. Ïîå糿

 x
>> ÂÕ²Ä ÄÎ ÊËÓÁÓ <<


e-mail
ïàðîëü
çàáóëè ïàðîëü?
< ðåºñòðaö³ÿ >
Çàðàç íà ñàéò³ - 4
Ïîøóê

Ïåðåâ³ðêà ðîçì³ðó




Czesław Miłosz

Ïðî÷èòàíèé : 148


Òâîð÷³ñòü | Á³îãðàô³ÿ | Êðèòèêà

Przypowieść o maku

Na  ziarnku  maku  stoi  mały  dom,  
Psy  szczekają  na  księżyc  makowy  
I  nigdy  jeszcze  tym  makowym  psom,  
Że  jest  świat  większy-nie  przyszło  do  głowy.  


Ziemia  to  ziarnko,  naprawdę  nie  więcej,  
a  inne  ziarnka  -  planety  i  gwiazdy.  
A  choć  ich  będzie  chyba  sto  tysięcy,  
domek  z  ogrodem  może  stać  na  każdej.

 
Wszystko  w  makówce.  Mak  rośnie  w  ogrodzie,  
Dzieci  biegają  i  mak  się  kołysze.  
A  wieczorami,  o  księżyca  wschodzie  
Psy  gdzieś  szczekają,  to  głośniej,  to  ciszej.


Íîâ³ òâîðè